نو بهارست درآن کوش که خوش دل باشی/که بسی گل بدمد باز تو در گل باشی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش/که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است/حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

چنگ در پرده همین میدهدت پند ولی/وعظت آنگاه کند سود که قابل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف/گر شب و روز  در این قصه مشکل  باشی

گر چه راهست پر از بیم زما تا بر دوست/رفتن آسان بود ار واقف منزل باش

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی